Harm Hakkoer (1955), Delftenaar, is schrijver, docent Nederlands, filosoof en fotograaf. Tijdens de Boekenweek presenteert hij zijn boek: 'Zag nog nooit zo een rode mond'.
DOK's Angelika Geronymaki zal in gesprek gaan met de schrijver, en muziektrio Pienza en Fotoclub FC ’59  verrijken het boekenweekmoment met muziek en beeld.

• Pienza (Piano, zang, én ukelele) speelt liedjes uit de jaren 60 en 70, maar ook hedendaagse popsongs. Variërend van John Denver tot Danny Vera, van De Dijk tot de Beatles, uptempo liedjes maar ook veel ballads.
  * Fotoclub ’59 is een bloeiende vereniging en toegankelijk voor zowel beginnende als gevorderde amateurfotografen die enthousiast met hun hobby bezig zijn.

  Na afloop is er gelegenheid het boek te kopen en door de auteur te laten signeren. Meer over Harm Hakkoer lees je hier.

De toegang is gratis, meld je van tevoren even aan.

Over het boek
Over het boek: In juli 2017 ontmoeten drie vrouwen elkaar in het Engelse Canterbury, op uitnodiging van de vijftigjarige Alexia. Zij erfde van haar moeder een eeuwenoude houten kist, gevuld met op het eerste gezicht mysterieuze aantekeningen. Na onderzoek ontdekt ze dat haar turbulente familiegeschiedenis begint bij Marianne en Boudewijn, een monnik. Hij wordt naar Canterbury verbannen, omdat hij en Marianne een kind krijgen. Vanuit St Augustine’s Abbey in Canterbury schrijft de monnik liefdesgedichten aan zijn geliefde, de moeder van zijn dochter. Alexia ontdekt een compleet gedicht, 23 regels, dat de oudste Nederlandse zin Hebban olla uogala nestas bevat. In twee verhaallijnen – één vanuit de geschiedenis en één vanuit het heden – sleept de schrijver de lezer mee in een verhaal waarin generaties vrouwen aan Europese vorstenhoven, waaronder die van de Oranjes, leefden en overleefden als concubines of maîtresses met buitenechtelijke kinderen. Uiteindelijk komen de verhalen bij de drie vrouwen, die de nauwe band binnen de stamboom van bijna 900 jaar ontdekken én in Delft samen. Hierbij laten de vrouwen symbolisch de generatielange duisternis achter zich en besluiten zich nooit door die duisternis te laten beheersen. 

De roman is gebaseerd op feiten en gebeurtenissen die zowel de basis vormen voor het boek als de inspiratie voor een fictief verhaal. De vertelling gebeurde zomaar daadwerkelijk of had zo kunnen gebeuren. Een verhaal waarin het toeval, dat ons allen raakt, een grote rol speelt en slechts bestaat omdat onze hersenen te klein zijn om alle onderlinge verbanden te doorgronden.